падклю́чаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. падклю́чаны падклю́чаная падклю́чанае падклю́чаныя
Р. падклю́чанага падклю́чанай
падклю́чанае
падклю́чанага падклю́чаных
Д. падклю́чанаму падклю́чанай падклю́чанаму падклю́чаным
В. падклю́чаны (неадуш.)
падклю́чанага (адуш.)
падклю́чаную падклю́чанае падклю́чаныя (неадуш.)
падклю́чаных (адуш.)
Т. падклю́чаным падклю́чанай
падклю́чанаю
падклю́чаным падклю́чанымі
М. падклю́чаным падклю́чанай падклю́чаным падклю́чаных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падклю́чаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. падклю́чаны падклю́чаная падклю́чанае падклю́чаныя
Р. падклю́чанага падклю́чанай
падклю́чанае
падклю́чанага падклю́чаных
Д. падклю́чанаму падклю́чанай падклю́чанаму падклю́чаным
В. падклю́чаны (неадуш.)
падклю́чанага (адуш.)
падклю́чаную падклю́чанае падклю́чаныя (неадуш.)
падклю́чаных (адуш.)
Т. падклю́чаным падклю́чанай
падклю́чанаю
падклю́чаным падклю́чанымі
М. падклю́чаным падклю́чанай падклю́чаным падклю́чаных

Кароткая форма: падклю́чана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падклю́чаны подключённый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падклю́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад падключыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падклю́чаны ngeschlossen (да чаго-н. an A)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

подключённый падклю́чаны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

online [ˌɒnˈlaɪn] adj. comput. анла́йнавы, неаўтано́мны; падклю́чаны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

attached [əˈtætʃt] adj.

1. адда́ны; прыхі́льны

2. прымацава́ны; падклю́чаны; далу́чаны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

АКУМУЛЯ́ТАР,

прыстасаванне для назапашвання (акумуляцыі) энергіі з мэтай далейшага яе выкарыстання. У залежнасці ад віду энергіі адрозніваюць акумулятары: гідраўлічныя, механічныя (інерцыйныя), паравыя, пнеўматычныя, цеплавыя, электрычныя.

Гідраўлічны акумулятар назапашвае энергію рабочай вадкасці, што знаходзіцца пад ціскам. Выкарыстоўваецца для выраўноўвання ціску і расходу вадкасці ці газу з рэзкапераменнай нагрузкай. Бываюць гру́завыя, спружынныя, з пругкім корпусам, а таксама пнеўмагідраакумулятары поршневыя, мембранныя, балонныя. Інерцыйны акумулятар звычайна складаецца з масіўнага махавіка, вала, падшыпнікаў і кажуха. Мае мінім. страты энергіі на трэнне і супраціўленне паветра. Выкарыстоўваецца ў ветраэл. станцыях для выраўноўвання абаротаў генератара, прывода аўтаматрыс і аўтобусаў (гіробусаў), у прэсавым абсталяванні і інш. Паравы акумулятар — стальны бак, у якім назапашваецца адпрацаваная ў розных паравых машынах (напр., у паравым молаце) пара без змены агрэгатнага стану, якая затым расходуецца на тэхнал. мэты (напр., у сушыльных і прапарачных камерах) ці ў сан.-тэхн. прыстасаваннях (падагравальніках, цеплаабменніках і інш.). Пнеўматычны акумулятар — рэзервуар са сціснутым паветрам (ці інш. газам), падключаны да паветравода і абсталяваны засцерагальным клапанам, які рэгулюецца на зададзены гранічны ціск. Выкарыстоўваецца ў пнеўматычных сетках для выраўноўвання рабочага ціску і інш. Цеплавыя акумулятары (пастаяннага і пераменнага ціску) — пераважна паравадзяныя, назапашваюць цеплату ў цепласілавых устаноўках. Служаць для выраўноўвання цеплавых і сілавых нагрузак і недапушчэння перабояў у забеспячэнні парай прамысл. установак. Найб. пашыраны электрычны акумулятар.

Гідраўлічны акумулятар: а — гру́завы; б — балонны; 1 — рэзервуар; 2 — поршань; 3 — груз; 4 — балоны са сціснутым паветрам.

т. 1, с. 216

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)