падзме́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. падзме́нны падзме́нная падзме́ннае падзме́нныя
Р. падзме́ннага падзме́ннай
падзме́ннае		 падзме́ннага падзме́нных
Д. падзме́ннаму падзме́ннай падзме́ннаму падзме́нным
В. падзме́нны (неадуш.)
падзме́ннага (адуш.)		 падзме́нную падзме́ннае падзме́нныя (неадуш.)
падзме́нных (адуш.)
Т. падзме́нным падзме́ннай
падзме́ннаю		 падзме́нным падзме́ннымі
М. падзме́нным падзме́ннай падзме́нным падзме́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падзме́нны

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
м. -
Н. падзме́нны падзме́нныя
Р. падзме́ннага падзме́нных
Д. падзме́ннаму падзме́нным
В. падзме́ннага падзме́нных
Т. падзме́нным падзме́ннымі
М. падзме́нным падзме́нных

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падзме́нны сущ. подсме́нный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падзме́нны, ‑ая, ‑ае.

Такі, які замяняе на некаторы час каго‑н. на працы, дзяжурстве, вахце і пад. Падзменны рабочы. / у знач. наз. падзме́нны, ‑ага, м. Падзменныя зараз адпачываюць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подсме́нный

1. прил. падзме́нны;

2. сущ. падзме́нны, -ннага м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)