падда́шак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. падда́шак падда́шкі
Р. падда́шка падда́шкаў
Д. падда́шку падда́шкам
В. падда́шак падда́шкі
Т. падда́шкам падда́шкамі
М. падда́шку падда́шках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падда́шак, -шка м. черда́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падда́шак, ‑шка, м.

Разм. Памяшканне, якое знаходзіцца пад самым дахам, паміж столлю і дахам; гара. Чубар прыхінуўся плячом да драбінаў, што былі прыстаўлены да сцяны, каб лазіць на паддашак. Чыгрынаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Паддашак, гл. Падчэні

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

паддашак

т. 11, с. 493

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

loft [lɒft] n.

1. гара́, гары́шча (у хаце); падда́шак (у будынку); вы́шкі (у хляве, канюшні)

2. хо́ры (у царкве)

3. галубя́тня

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

манса́рда

[фр. mansarde, ад F. Mansart = прозвішча фр. архітэктара (1598—1666)]

жылое памяшканне на гарышчы, пад крутым са зломам дахам; паддашак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

garret

[ˈgærət]

n.

1) падда́шша, гары́шча n., гара́ f. (у до́ме)

2) падда́шак -ка m., манса́рда f. (пако́й або́ жыло́е паме́шканьне)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

гарышча, гара, вышкі (мн.), падстрэшша, паддашак

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

poddasze

poddasz|e

н. гара; гарышча; мансарда; паддашак;

mieszkać na ~u — жыць на паддашку (на гарышчы; у мансардзе)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)