падгуля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; зак. (разм.).

Ап’янець пры выпіўцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падгуля́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. падгуля́ю падгуля́ем
2-я ас. падгуля́еш падгуля́еце
3-я ас. падгуля́е падгуля́юць
Прошлы час
м. падгуля́ў падгуля́лі
ж. падгуля́ла
н. падгуля́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час падгуля́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падгуля́ць сов., разг. (опьянеть) подгуля́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падгуля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак.

Разм. Ап’янець пры выпіўцы. Спявалі ў нас рэдка: прыедуць госці, падгуляюць і тады заводзяць песні: і жанкі і мужчыны. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падгуля́ць разм.

1. (гульнуць) sich (D) éinen (léichten) Rausch ántrinken*;

2. (мець амурную прыгоду) éine Líebschaft háben

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

подгуля́ть сов.

1. (опьянеть немного) разг. падгуля́ць;

2. (не удаться) прост., шутл. не ўда́цца;

обе́д сего́дня подгуля́л абе́д сёння не ўда́ўся.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падгуля́лы, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. незал. пр. ад падгуляць. Магутныя дубы абступілі паляну з усіх бакоў, а адзін з іх, самы стары, выйшаў на круг, на самае віднае месца, і быў падобны на падгулялага на вяселлі дзеда. Шашкоў.

2. у знач. прым. Які падгуляў. Гукі музыкі хвалявалі і вабілі, .. клікалі на вуліцу, і падгулялыя бабы ўжо байчэй і паспешлівей звінелі тонкім посудам. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)