падгрузі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. падгружу́ падгру́зім
2-я ас. падгру́зіш падгру́зіце
3-я ас. падгру́зіць падгру́зяць
Прошлы час
м. падгрузі́ў падгрузі́лі
ж. падгрузі́ла
н. падгрузі́ла
Загадны лад
2-я ас. падгрузі́ падгрузі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час падгрузі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падгрузі́ць сов. подгрузи́ть;

п. ваго́н — подгрузи́ть ваго́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падгрузі́ць, ‑гружу, ‑грузіш, ‑грузіць; зак., што і чаго.

Нагрузіць дадаткова, падбавіць грузу. Падгрузіць дроў. □ [Алёша:] — Беразачок ляжыць, Андрэй Якаўлевіч. Трэба было б машыну падгрузіць — вельмі ж лёгкая, буксуе. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подгрузи́ть сов., разг. падгрузі́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падгружа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да падгрузіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падгру́жаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад падгрузіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падгру́зка, ‑і, ДМ ‑зцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. падгрузіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)