падві́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. падаўю́ся падаўё́мся
2-я ас. падаўе́шся падаўяце́ся
3-я ас. падаўе́цца падаўю́цца
Прошлы час
м. падві́ўся падвілі́ся
ж. падвіла́ся
н. падвіло́ся
Загадны лад
2-я ас. падві́ся падві́цеся
Дзеепрыслоўе
прош. час падві́ўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

падві́цца сов. подви́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падві́цца, падаўюся, падаўешся, падаўецца; падаўёмся, падаўяцеся, падаўюцца; пр. падвіўся, ‑вілася, ‑вілося; заг. падвіся; зак.

Разм. Злёгку, нямнога завіцца; падправіць сабе завіўку. Падвіцца к вечару.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подви́ться разг. падві́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падвіва́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да падвіцца.

2. Зал. да падвіваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)