падвыва́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
падвыва́нне |
падвыва́нні |
| Р. |
падвыва́ння |
падвыва́нняў |
| Д. |
падвыва́нню |
падвыва́нням |
| В. |
падвыва́нне |
падвыва́нні |
| Т. |
падвыва́ннем |
падвыва́ннямі |
| М. |
падвыва́нні |
падвыва́ннях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
падвыва́нне ср. подвыва́ние
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
падвыва́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. падвываць, а таксама гукі гэтага дзеяння. Над галавою з металічным падвываннем пагрозліва гулі самалёты. Карпаў. Да яго вушэй раптам даляцела прыглушанае, густое падвыванне.. Міша прыпыніўся: там яшчэ гула малацьба. Арочка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
подвыва́ние падвыва́нне, -ння ср.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)