падво́йвацца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
падво́йваецца |
падво́йваюцца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
падво́йваўся |
падво́йваліся |
| ж. |
падво́йвалася |
| н. |
падво́йвалася |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
падво́йвацца несов.
1. удва́иваться;
2. перен. (значительно увеличиваться) удва́иваться, усугубля́ться;
3. (делаться двойным) сдва́иваться; (перестраиваться в два ряда — ещё) вздва́иваться;
4. страд. удва́иваться; усугубля́ться; сдва́иваться; вздва́иваться; см. падво́йваць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
падво́йвацца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да падвоіцца.
2. Зал. да падвойваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сдва́иваться возвр., страд. здво́йвацца, падво́йвацца.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
удва́иваться возвр., страд. падво́йвацца, удво́йвацца.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
podwajać się
незак. падвойвацца, удвойвацца
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
redouble [ˌri:ˈdʌbl] v. узмацня́ць; узмацня́цца; павялі́чваць; павялі́чвацца; падво́йваць; падво́йвацца;
He redoubled his efforts. Ён падвоіў свае намаганні.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
double3 [ˈdʌbl] v.
1. падво́йваць; падво́йвацца
2. дублі́раваць;
The waiter doubles as porter. Афіцыянт працуе насільшчыкам па сумяшчальніцтве.
double up [ˌdʌblˈʌp] phr. v. ску́рчвацца (ад болю, страху, холаду і да т.п.)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
dwoić się
незак.
1. падвойвацца; удвойвацца;
dwoić się i tróić перан. разрывацца на часткі;
2. дваіцца
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
дваі́цца, двоіцца; незак.
1. Раздзяляцца надвое; раздвойвацца. Нітка пачала дваіцца. След двоіцца. // Быць накіраваным адначасова на два прадметы (пра думкі, пачуцці і пад.). Думка стала дваіцца. □ Пачуцці яе дваіліся: так хацелася, каб муж паехаў да сына, але не менш хацелася, каб ён хутчэй вярнуўся на працу. Шамякін.
2. Здавацца падвойным; падвойвацца (пра зрокавыя ўспрыманні). Варта было доўга паглядзець на што-небудзь, як яно пачынала дваіцца, расплывацца. Хомчанка.
3. Зал. да дваіць.
•••
Дваіцца ў вачах (звычайна безас.) — тое, што і дваіцца (у 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)