падво́зчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. падво́зчык падво́зчыкі
Р. падво́зчыка падво́зчыкаў
Д. падво́зчыку падво́зчыкам
В. падво́зчыка падво́зчыкаў
Т. падво́зчыкам падво́зчыкамі
М. падво́зчыку падво́зчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падво́зчык м. подво́зчик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падво́зчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца падвозам чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подво́зчик падво́зчык, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падво́зчыца, ‑ы, ж.

Жан. да падвозчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)