падве́яць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. падве́ю падве́ем
2-я ас. падве́еш падве́еце
3-я ас. падве́е падве́юць
Прошлы час
м. падве́яў падве́ялі
ж. падве́яла
н. падве́яла
Загадны лад
2-я ас. падве́й падве́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час падве́яўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падве́яць сов., в разн. знач. подве́ять

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падве́яць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак., чаго.

Навеяць дадаткова, яшчэ трохі. Падвеяць жыта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подве́ять сов.

1. (зерно — машиной) падарфава́ць; (ручным способом) падве́яць;

2. (о ветре) падве́яць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падве́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да падвеяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падве́яны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад падвеяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Падве́й 1 ’дух, які круціцца ў ветры, прыносіць разбурэнні і незвычайныя хваробы; хвароба, якая здараецца, калі прахопіць скразняком, параліч’ (ТСБМ, Сл. ПЗБ, Мат. Гом.), ’скразняк’ (Сцяшк. Сл.), ’хвароба’ (ТС), ’прастуда, параліч’ (Касп., Гарэц., Інстр. II), пудві́й ’тс’ (Нар. лекс., стол.), ’ліха, бяда’ (Жд. 2). Укр. підві́й ’від хваробы ад ветру’. Аддзеяслоўнае ўтварэнне ад падвеяць < веяць. У семантычных адносінах параўн. яшчэ ве́транка (гл.).

Падве́й 2 ’расліна падвей шыракалісты, Eriophorum latifolium Норре’ (ТСБМ, Кіс.), ’драсён змяіны, Polygonum bistorta L.’ (Бейл). Да падвей 1, таму што Eriophorium latifolium Hoppe у народнай медыцыне выкарыстоўваецца для лячэння падвею (БСЭ, 7, 601). Мабыць, аналагічную матывацыю можна прыняць і для драсёну, які таксама з’яўляецца лекавай раслінай.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)