падбаро́ддзе

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. падбаро́ддзе падбаро́ддзі
Р. падбаро́ддзя падбаро́ддзяў
Д. падбаро́ддзю падбаро́ддзям
В. падбаро́ддзе падбаро́ддзі
Т. падбаро́ддзем падбаро́ддзямі
М. падбаро́ддзі падбаро́ддзях

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падбаро́ддзе, ‑я, н.

Разм. Тое, што і падбародак (у 1 знач.). Качура сядзеў у шапцы з апушчаным пад падбароддзе пасачкам, як у часе дзяжурства. Пестрак. Канстанцін Міхайлавіч хавае хворыя рукі пад кажух і нацягвае яго амаль да падбароддзя. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падбаро́дак м., падбаро́ддзе н. Kinn n -(e)s, -e;

двайны́ падбаро́дак Dóppelkinn n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

podbródek

м. падбародак, падбароддзе

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

chin [tʃɪn]n. падбаро́дак, падбаро́ддзе, барада́

♦

(keep your) chin up! infml(трыма́й) нос уве́рх!

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Падбародак, падбароддзя ’месца паміж барадой і шыяй; падбароддзе’. Агульнаслав.: рус. подборо́док, укр. підборо́док, польск. podbródek, чэш. podbradek, славац. podbradok, серб.-харв. по̀дбрадак, славен. podbrádek, балг. подбрадък. Конфікснае ўтварэнне з прыст. pod‑ і суф. ‑ъk ад borda (гл. барада).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

падбаро́дак, ‑дна, м.

1. Месца паміж барадой і шыяй; падбароддзе. Галаву [Лізавета Назараўна] прыкрыла танюткай квяцістай хусцінкай, завязанай пад падбародак. Корбан. Яна падцягнула да сябе сваю чарку, прыкусіла дрыжачую губу, нервова развязваючы пад сухім падбародкам вузел святочнай хусцінкі. Дуброўскі.

2. Тое, што і барада (у 1 знач.). Свірын злёгку падняў за падбародак Грышаву галаву і зірнуў у яго вільготныя вочы. Пальчэўскі. Як раней, так і цяпер, быў пажылы мужчына з шырокім зухаватым тварам, з глыбока запалымі вачамі, з выступаючым уперад вострым падбародкам. Радкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

broda

brod|a

ж.

1. барада;

~a się sypie komu co у каго прабіваецца барада;

2. падбародак; падбароддзе; барада;

druga ~a — другі падбародак;

pluć sobie w ~ę — кусаць сабе локці

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)