пада́чка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пада́чка пада́чкі
Р. пада́чкі пада́чак
Д. пада́чцы пада́чкам
В. пада́чку пада́чкі
Т. пада́чкай
пада́чкаю		 пада́чкамі
М. пада́чцы пада́чках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пада́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

1. Кусок ежы, кінуты жывёле (звычайна сабаку).

Сабака цярпліва чакае падачкі.

2. перан. Тое, што даюць каму-н. як ахвяраванне, міласціну (пагард.).

Жыць за кошт падачак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пада́чка ж., разг. пода́чка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пада́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Разм.

1. Ежа, кінутая жывёле (часцей за ўсё сабаку). Сабака цярпліва чакаў падачкі.

2. перан. Тое, што даецца ад жалю як ахвяраванне, міласціна. Грашовая падачка. □ Ксяндзы ў асноўным жылі за кошт панскіх падачак. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пада́чка ж разм Almósen pl, Brósamen pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Пада́чка ’эпілепсія’ (Сл. ПЗБ), па́даная балезнь ’тс’ (Жыв. сл., мядз.). Гл. падучка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пода́чка разг. пада́чка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

sop [sɒp] n. падару́нак, пада́чка (каб за добрыць);

as a sop to one’s conscience каб супако́іць сваё сумле́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Álmosen

n -s, - мі́ласціна, пада́чка

um ~ bítten* — прасі́ць мі́ласціну

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

эстафе́та, -ы, ДМ -фе́це, мн. -ы, -фе́т, ж.

1. Спаборніцтва спартыўных каманд на хуткасць (па бегу, плаванні і пад.), у якім адзін удзельнік на вызначаным участку змяняецца другім, перадаючы яму ўмоўны прадмет.

2. (уст.). Пошта, адпраўленая конным пасланцом.

Адправіць эстафетай.

3. Прадмет (падачка, пакет і пад.), які перадаецца на такім спаборніцтве.

Лыжная э.

|| прым. эстафе́тны, -ая, -ае (да 2 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)