пада́тлівы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пада́тлівы пада́тлівая пада́тлівае пада́тлівыя
Р. пада́тлівага пада́тлівай
пада́тлівае		 пада́тлівага пада́тлівых
Д. пада́тліваму пада́тлівай пада́тліваму пада́тлівым
В. пада́тлівы (неадуш.)
пада́тлівага (адуш.)		 пада́тлівую пада́тлівае пада́тлівыя (неадуш.)
пада́тлівых (адуш.)
Т. пада́тлівым пада́тлівай
пада́тліваю		 пада́тлівым пада́тлівымі
М. пада́тлівым пада́тлівай пада́тлівым пада́тлівых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пада́тлівы, -ая, -ае.

1. Які лёгка паддаецца фармоўцы, апрацоўцы.

Напаленае жалеза падатлівае.

2. Згаворлівы, уступчывы.

П. чалавек.

П. характар.

|| наз. пада́тлівасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пада́тлівы

1. (уступчивый) пода́тливый, сгово́рчивый, покла́дистый;

2. (легко поддающийся воздействию) восприи́мчивый;

3. (о материале) пода́тливый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пада́тлівы, ‑ая, ‑ае.

1. Які лёгка паддаецца апрацоўцы, лёгка змяняе сваю форму. Напаленае жалеза падатлівае. □ Зямля была мяккая, падатлівая. Асіпенка.

2. Згаворлівы, уступчывы (пра чалавека). Астаповіч змалку і дагэтуль быў чалавек мяккі і падатлівы чужому слову. Чорны. А пакажацца яна, вабная, дзябёлая, падатлівая, — і хлопец зусім траціць розум. Сачанка. // Уласцівы такому чалавеку. Была ў майго сябра добрая душа, падатлівы характар і чулае сэрца. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пада́тлівы

1. (пра матэрыял) leicht zu beárbeiten; geschméidig;

2. перан. náchgiebig, gefügt; wíllfährig (толькі пра чалавека);

пада́тлівы хара́ктар ein wéicher Charákter [kɑ-]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

усту́пчивый усту́пчывы; пада́тлівы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пако́рлівы, -ая, -ае.

Паслухмяны, падатлівы; які выражае пакору.

П. характар.

П. тон.

|| наз. пако́рлівасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пода́тливый прям., перен. пада́тлівы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сгово́рчивый згаво́рлівы, пада́тлівы, памярко́ўны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

tractable [ˈtræktəbl] adj. пада́тлівы, паслухмя́ны;

a tractable disposition пада́тлівы хара́ктар

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)