падару́начак
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
падару́начак |
падару́начкі |
| Р. |
падару́начка |
падару́начкаў |
| Д. |
падару́начку |
падару́начкам |
| В. |
падару́начак |
падару́начкі |
| Т. |
падару́начкам |
падару́начкамі |
| М. |
падару́начку |
падару́начках |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
падару́нак, -нка, мн. -нкі, -нкаў, м.
Рэч, якую дораць, падарылі.
Зрабіць п.
Атрымаць п.
|| памянш. падару́начак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м.
|| прым. падару́нкавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)