пада́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

Вуснае апавяданне пра мінулае, якое перадаецца ад пакалення да пакалення.

Народнае п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

па́данне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. па́данне
Р. па́дання
Д. па́данню
В. па́данне
Т. па́даннем
М. па́данні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пада́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пада́нне пада́нні
Р. пада́ння пада́нняў
Д. пада́нню пада́нням
В. пада́нне пада́нні
Т. пада́ннем пада́ннямі
М. пада́нні пада́ннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пада́нне ср. преда́ние, сказа́ние;

◊ п. све́жае, але паве́рыць ця́жка — свежо́ преда́ние, а ве́рится с трудо́м

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пада́нне, ‑я, н.

Вуснае апавяданне, якое жыве ў народзе, у данай мясцовасці і перадаецца з пакалення ў пакаленне. Паданне пра Машэку нясе ў сабе і адну з народных версій пра заснаванне і назву горада Магілёва. Шынклер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Паданне 7/414, 598; 12/531

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

паданне

т. 11, с. 483

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

пада́нне н. (апавяданне) mündliche Überlíeferung, Ságe f -, -n, Legénde f -, -n;

паво́дле пада́ння der Überlíeferung zufólge, laut Überlíeferung

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

«Свяшчэннае паданне» 8/527; 9/460

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

свяшчэннае паданне

т. 14, с. 284

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)