па́далка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. па́далка па́далкі
Р. па́далкі па́далак
Д. па́далцы па́далкам
В. па́далку па́далкі
Т. па́далкай
па́далкаю		 па́далкамі
М. па́далцы па́далках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Падалка Леанід Пракопавіч

т. 18, кн. 1, с. 437

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

па́далкі, ‑лак; адз. падалка, ‑і, ДМ ‑лцы, ж.

Абл. Тое, што і апад. [Гарасім] на карачках поўзаў пад яблыняй і збіраў падалкі. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

па́данец м. апа́дак, -дка м., обл. па́далка, -кі ж., мн. па́далкі, -лак, обл. па́данка, -кі ж., мн. па́данкі, -нак.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

па́даль ж.

1. (труп животного) па́дла, -лы ж., мн. нет;

2. (опавшие с дерева плоды) собир., обл. апа́д, -ду м.; апа́дкі, -каў мн., ед. апа́дак, -дка, м., обл. па́далкі, -лак мн., ед. па́далка, -кі ж., обл. па́данкі, -нак мн., ед. па́данка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

па́далица ж., обл.

1. (опавшие семена) самасе́йка, -кі ж., самасе́й, -се́ю м.;

2. (опавшие с деревьев плоды) апа́дкі, -каў мн., ед. апа́дак, -дка м., собир. апа́д, -ду м., обл. па́далкі, -лак мн., ед. па́далка, -кі ж., обл. па́данкі, -нак мн., ед. па́данка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)