па́далица ж., обл.
1. (опавшие семена) самасе́йка, -кі ж., самасе́й, -се́ю м.;
2. (опавшие с деревьев плоды) апа́дкі, -каў мн., ед. апа́дак, -дка м., собир. апа́д, -ду м., обл. па́далкі, -лак мн., ед. па́далка, -кі ж., обл. па́данкі, -нак мн., ед. па́данка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
апа́дкі, -аў
1. ед. нет, метеор. оса́дки;
2. чаще мн. па́данцы, па́далица
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Па́данка ’змяя (мядзянка?)’ (Нар. лекс., маларыц.), падалец ’вуж’ (Сцяшк. Сл.), падалец, падаляц ’вераценніца’ (Сл. ПЗБ). Укр. падалець ’вераценніца, Angius fragilis’, пидальник, падалак ’тс’, падалица ’від вужа, гадзюка’, польск. padalec ’жаўтапузік, Ophisautus apodus’. Да падаць ^Крукнер, 390). У гродзенскіх гаворках, магчыма, з польск./
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
апа́д, -ду м.
1. (действие) опада́ние ср.; опаде́ние ср.;
2. собир. (плоды, сбитые ветром) па́данцы мн., па́далица ж.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)