пада́грык, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Чалавек, хворы на падагру.

|| ж. падагры́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пада́грык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пада́грык пада́грыкі
Р. пада́грыка пада́грыкаў
Д. пада́грыку пада́грыкам
В. пада́грыка пада́грыкаў
Т. пада́грыкам пада́грыкамі
М. пада́грыку пада́грыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пада́грык м., разг. пода́грик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пада́грык, ‑а, м.

Разм. Хворы на падагру.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пада́грык м. мед. Gíchtkranke (sub) m -n, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пода́грик разг. пада́грык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падагры́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Разм. Жан. да падагрык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Gíchtkranke

sub m, f -n, -n пада́грык, хво́ры на пада́гру

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)