пада́гра, -ы, ж.

Хвароба суставаў і тканак, якая выклікаецца парушэннем абмену рэчываў у арганізме.

|| прым. падагры́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пада́гра

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. пада́гра
Р. пада́гры
Д. пада́гры
В. пада́гру
Т. пада́грай
пада́граю
М. пада́гры

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пада́гра ж. пода́гра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пада́гра, ‑ы, ж.

Захворванне суставаў і тканак у выніку парушэння абмену рэчываў.

[Лац. podagra.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падагра

т. 11, с. 483

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

пада́гра ж мед Gicht f -, Pódagra n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пада́гра

(лац. podagra, ад гр. podagra)

захворванне суставаў і тканак у выніку парушэння абмену рэчываў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Пада́гра ’захворванне суставаў і тканак у выніку парушэння абмену рэчываў’ (ТСБМ). Ст.-бел. подакгра (подагра) ’падагра’ (сяр. XVII ст.). З польск. podagra < лац. podagra ад грэч. ποδαγρα (Булыка, Лекс. запазыч., 129), першапачаткова ’пастка для ног’ (Фасмер, 3, 296).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

gout [gaʊt] n. med. пада́гра

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пода́гра мед. пада́гра, -ры ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)