пагуля́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. (разм.).

1. Прагулка.

Пайсці на пагулянку ў лес.

2. Вечарынка, гулянка (з пачастункамі).

Наладзіць пагулянку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Пагуля́нка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Пагуля́нка
Р. Пагуля́нкі
Д. Пагуля́нцы
В. Пагуля́нку
Т. Пагуля́нкай
Пагуля́нкаю
М. Пагуля́нцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пагуля́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пагуля́нка пагуля́нкі
Р. пагуля́нкі пагуля́нак
Д. пагуля́нцы пагуля́нкам
В. пагуля́нку пагуля́нкі
Т. пагуля́нкай
пагуля́нкаю		 пагуля́нкамі
М. пагуля́нцы пагуля́нках

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пагуля́нка ж., разг.

1. гуля́нье ср., прогу́лка, увеселе́ние ср.;

2. пиру́шка, гуля́нка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пагуля́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

1. Прагулка. Пайсці на пагулянку ў лес. □ Пад мастком быў зроблены шлюз, праз які час ад часу прапускалі плыты. Лабановіч потым часта хадзіў сюды на пагулянку. Колас. Дамоў Мікола вярнуўся стомлены, але задаволены сваёй пагулянкай. Краўчанка.

2. Вечарынка, гулянка. Наладзіць пагулянку. □ Калі хлопцы прыйшлі на пагулянку, моладзь ужо танцавала. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пагуля́нка

1. Аблога, пакінутае поле (Лемц. Айк.).

2. Панскі пляж, месца адпачынку паноў (у многіх месцах Беларусі).

□ в. Пагулянка Брэсц., Віц., Гродз. (Лемц. Айк.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

сабанту́й, -я, м.

1. У татараў і башкіраў: веснавое народнае свята.

2. перан. Шумлівая пагулянка (разм., жарт.).

З нагоды прыезду гасцей наладзілі с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гуля́нка прост. пагуля́нка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Sprítzfahrt

f -, -en вясёлая (кароткатэрміно́вая) пагуля́нка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пиру́шка разг. гуля́нка, -кі ж., пагуля́нка, -кі ж.; (вечеринка) вечары́нка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)