паграні́чча, -а, н.

Прыгранічная паласа, зона.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Паграні́чча

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Паграні́чча
Р. Паграні́чча
Д. Паграні́ччу
В. Паграні́чча
Т. Паграні́ччам
М. Паграні́ччы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паграні́чча

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. паграні́чча
Р. паграні́чча
Д. паграні́ччу
В. паграні́чча
Т. паграні́ччам
М. паграні́ччы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паграні́чча ср. пограни́чье

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паграні́чча, ‑а, н.

Месца, зона, раён на граніцы. У штабе атрада мне паказалі адзін з шматлікіх дакументаў мужнасці. Два лісточкі паперы, на якіх формай рапарта начальніка заставы коратка і суха гаварылася аб змаганні і смерці васемнаццаці герояў пагранічча. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паграні́чча н. Grénzgebiet n -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

паграні́чча

1. Паласа поля наўсцяж мяжы зямельнага абшару (Слаўг.).

2. Пагранічная зона (Слаўг.). Тое ж пагранічышча (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

парубе́жжа, ‑а, н.

Тое, што і пагранічча.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пограни́чье паграні́чча, -чча ср., паме́жжа, -жжа ср., суме́жжа, -жжа ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Grénzer

m -s, -

1) паграні́чнік

2) жыха́р паграні́чча [паме́жжа]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)