паглушы́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. паглушу́ паглу́шым
2-я ас. паглу́шыш паглу́шыце
3-я ас. паглу́шыць паглу́шаць
Прошлы час
м. паглушы́ў паглушы́лі
ж. паглушы́ла
н. паглушы́ла
Загадны лад
2-я ас. паглушы́ паглушы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час паглушы́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паглушы́ць сов.

1. (всех, многих) оглуши́ть; поглуши́ть;

2. (нек-рое время) поглуши́ть;

3. прост. (всё, многое) переби́ть, переколоти́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паглушы́ць, ‑глушу, ‑глушыш, ‑глушыць; зак., каго-што.

1. Аглушыць усіх, многіх. Мабыць, бомбы падалі на паўднёвай ўскраіне горада, але выбухі як бы паглушылі, абязвечылі ўсіх нас. Сабаленка.

2. Разм. Ударам, выбухам ашаламіць, прывесці ў стан здранцвеласці ўсіх, многіх. Паглушыць усю рыбу.

3. Разм. Перабіць, знішчыць усіх, многіх або ўсё, многае. [Захар:] — Я вас яшчэ з Дона ведаю... дзенікінцаў... Паглушылі мы вас там, паглушым і тут... Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

переглуши́ть сов., разг. пераглушы́ць, паглушы́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)