павя́зачны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
павя́зачны |
павя́зачная |
павя́зачнае |
павя́зачныя |
| Р. |
павя́зачнага |
павя́зачнай
павя́зачнае |
павя́зачнага |
павя́зачных |
| Д. |
павя́зачнаму |
павя́зачнай |
павя́зачнаму |
павя́зачным |
| В. |
павя́зачны (неадуш.)
павя́зачнага (адуш.) |
павя́зачную |
павя́зачнае |
павя́зачныя (неадуш.)
павя́зачных (адуш.) |
| Т. |
павя́зачным |
павя́зачнай
павя́зачнаю |
павя́зачным |
павя́зачнымі |
| М. |
павя́зачным |
павя́зачнай |
павя́зачным |
павя́зачных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
павя́зка, -і, ДМ -зцы, мн. -і, -зак, ж.
1. Кавалак тканіны, які носяць на рукаве і пад.
Жалобная п.
2. Бінт ці іншы матэрыял, якім закрыта, завязана параненае месца або які дапамагае ўтрымліваць частку цела ў патрэбным становішчы.
Налажыць павязку на рану.
Гіпсавая п.
|| прым. павя́зачны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)