павыкі́дваць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. павыкі́дваю павыкі́дваем
2-я ас. павыкі́дваеш павыкі́дваеце
3-я ас. павыкі́двае павыкі́дваюць
Прошлы час
м. павыкі́дваў павыкі́двалі
ж. павыкі́двала
н. павыкі́двала
Загадны лад
2-я ас. павыкі́двай павыкі́двайце
Дзеепрыслоўе
прош. час павыкі́дваўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

павыкі́дваць сов., см. павыкіда́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

павыкі́дваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Тое, што і павыкідаць. Не паддавалася жыта кулінарнаму майстэрству Ваські, хоць даўно павыкідваў ён з кацялка падабабкі. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павыкіда́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны і павыкі́дваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., каго-што.

Выкінуць усіх, многіх або ўсё, многае.

П. непатрэбныя цытаты з тэксту.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

павыкі́дваны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад павыкідваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Паўшы́буваць ’выгнаць’ (Ян.). Скажонае рус. повышибать ’павыкідваць, павыганяць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́швырять сов., разг. вы́шпурляць, павыкіда́ць, павыкі́дваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́кидать сов., разг. вы́кідаць, мног. павыкіда́ць, павыкі́дваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

повыбра́сывать и повы́бросить сов., разг. павыкіда́ць, павыкі́дваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

повыкида́ть и повыки́дывать сов., разг. павыкіда́ць, павыкі́дваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)