паву́зіцца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. паву́зіцца паву́зяцца
Прошлы час
м. паву́зіўся паву́зіліся
ж. паву́зілася
н. паву́зілася

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паву́зіцца сов. су́зиться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паву́зіцца, ‑зіцца; зак.

Тое, што і павузець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)