па́водок м. паво́дка, -кі ж.;
весе́нний па́водок веснава́я (вясе́нняя) паво́дка.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
паво́дка ж.
1. полово́дье ср.; по́лая вода́, па́водок м.;
веснава́я п. — весе́нний па́водок;
2. наводне́ние ср.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Паводка ’часовае падняцце вады ў вадаёмах у выніку раставання снегу або вялікіх дажджоў’ (ТСБМ, Шат., Сл. ПЗБ), па́вадкі (Нас., Гарэц., Грыг., Бяльк., Касп.), павы́дкі (Нар. сл.), паво́ддзе ’тс’ (Сцяшк., Сл.; Нар. лекс., шчуч.). Ад по- і вада з розным суфіксальным афармленнем. Аналагічна ў іншых славян: рус. по́водь, па́водок, польск. powodź, чэш. povodeň, серб.-харв. по̏водањ ’тс’ (гл. Фасмер, 3, 294; Брукнер, 628; Махэк₂, 477). Сюды ж і па́вылка ’паводка, верхаводка’ (Бяльк.), дзе д > л у выніку нерэгулярных фанетычных змяненняў.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
наводне́ние ср.
1. (паводок) паво́дка, -кі ж.;
по́мощь пострада́вшим от наводне́ния дапамо́га пацярпе́лым ад паво́дкі;
2. (действие) затапле́нне, -ння ср.; заліва́нне, -ння ср.; напаўне́нне, -ння ср., запаўне́нне, -ння ср.; навадне́нне, -ння ср.; см. наводня́ть;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)