Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
паве́т, -а, М -ве́це, мн. -ы, -аў, м.
Адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў Вялікім Княстве Літоўскім.
Існавалі паветы ў Беларусі з 15 ст. да 1940 г.
|| прым.павято́вы, -ая, -ае.
П. горад.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
паве́тм., ист. уе́зд, пове́т
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
паве́т, ‑а, М ‑веце, м.
Адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў дарэвалюцыйнай Расіі і ў СССР да 1924 г., якая ўваходзіла ў склад губерні. // Адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў Польскай Народнай Рэспубліцы (да 1975 г.). //Разм. Адміністрацыйны цэнтр такой адзінкі. Астатніх ратнікаў адправілі ў павет на воінскую камісію.Якімовіч./Разм. Пра жыхароў такой тэрыторыі. Каваля Міхала ведала ўся акруга — можа, увесь павет.Пестрак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паве́тм Lándkreis m -es, -e; гіст Pawjét m -(e)s, -s, Pówiat mm -(e)s, -s
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Паве́т ’адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў дарэвалюцыйнай Расіі’ (ТСБМ, Нас., Гарэц., Касп.). Ст.-бел.поветъ, повятъ (1507 г.) з польск.powiat (Булыка, Запазыч., 247), Польск. слова звязана з вітаць (гл.) (Фасмер, 3, 293).