паве́йваць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
паве́йваю |
паве́йваем |
| 2-я ас. |
паве́йваеш |
паве́йваеце |
| 3-я ас. |
паве́йвае |
паве́йваюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
паве́йваў |
паве́йвалі |
| ж. |
паве́йвала |
| н. |
паве́йвала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
паве́йвай |
паве́йвайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
паве́йваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
паве́йваць несов., см. павява́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
паве́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Веяць злёгку, час ад часу. Моцна парыла, а потым Стаў павейваць вецярок. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)