павалачы́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
павалачу́ся |
павало́чымся |
| 2-я ас. |
павало́чышся |
павало́чыцеся |
| 3-я ас. |
павало́чыцца |
павало́чацца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
павалачы́ўся |
павалачы́ліся |
| ж. |
павалачы́лася |
| н. |
павалачы́лася |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
павалачы́ся |
павалачы́цеся |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
павалачы́ўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
павалачы́цца сов., разг.
1. поскита́ться, поброди́ть, потаска́ться;
2. (поухаживать без серьёзных намерений) поволочи́ться
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
павалачы́цца, ‑лакуся, ‑лочышся, ‑лочыцца; зак.
1. Пацягнуцца па зямлі, падлозе і пад. Вяроўка ўпала і павалачылася па зямлі.
2. Разм. Пабадзяцца, павандраваць; пацягацца. Павалачыцца па свеце.
3. Разм. Пазаляцацца без сур’ёзных намераў. Павалачыцца за дзяўчынаю.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Паталачы́цца ’пацягнуцца, пайсці, пасунуцца’ (Касп.), ’павалачыцца’ (нясв., Сл. ПЗБ). У выніку кантамінацыі з таўчыся і павалачыцца.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
потаска́ться прост. пацяга́цца, (долго, неоднократно) папацяга́цца, павалачы́цца.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
поволочи́ться
1. (потаскаться) павалачы́цца; пацяга́цца; (долго, неоднократно) разг. папацяга́цца;
2. (поухаживать) разг., уст. пазаляца́цца;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пабадзя́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; зак.
Разм.
1. Пацягацца, павалачыцца; павандраваць. Пабадзяцца па свеце. □ Мудры дзед. Век зжыў, пабадзяўся па людзях, пабачыў [людзей]. Пташнікаў.
2. Пахадзіць, пагуляць без пэўнай мэты. Пабадзяцца па лесе. □ Тарэнта адчыніў вароты і каня з хл[я]ва выгнаў на двор. — Ідзі хоць пабадзяйся трох[і] па кустах. Галавач.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
павалачы́ся, ‑лакуся, ‑лачэшся, ‑лачэцца; ‑лачомся, ‑лачацеся; пр. павалокся, ‑лаклася, ‑лося; зак.
1. Тое, што і павалачыцца (у 1 знач.). Замест таго, каб паехаць на саломе, я заблытаўся ў вяроўках і павалокся жыватом па голым таку. Сяркоў.
2. Разм. Пайсці (звычайна павольна, з цяжкасцю). Пастагнаў [бацька] уночы, маці нашмаравала бакі тарпатынаю, а раніцаю павалокся на абход. Лужанін. [Дзямян:] — Як мяне ўжо збілі з ног, .. конь пайшоў... Няйначай павалокся з чужымі падводамі па іншай дарозе. Пестрак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)