пава́жыцца¹ гл. паважыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пава́жыцца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пава́жуся пава́жымся
2-я ас. пава́жышся пава́жыцеся
3-я ас. пава́жыцца пава́жацца
Прошлы час
м. пава́жыўся пава́жыліся
ж. пава́жылася
н. пава́жылася
Загадны лад
2-я ас. пава́жся пава́жцеся
Дзеепрыслоўе
прош. час пава́жыўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пава́жыцца², -жуся, -жышся, -жыцца; зак.

Пасмець, асмеліцца.

П. аспрэчваць думкі лектара.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пава́жыцца I сов. (определить свой вес) взве́ситься

пава́жыцца II сов. дерзну́ть, осме́литься, посме́ть, реши́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пава́жыцца ​1, ‑жуся, ‑жышся, ‑жыцца; зак.

Вызначыць сваю вагу шляхам узважвання.

пава́жыцца ​2, ‑жуся, ‑жышся, ‑жыцца; зак.

Пасмець, асмеліцца. Дні паднявольныя болей не вернуцца; Эх, не надзенуць нам пут... Хай хто паважыцца, хай хто намерыцца — Сам імі будзе ён скут! Чарот. [Бацька:] — Як паважыцца хто памерацца сілаю, гукні свой народ, і ён зноў абароніць цябе. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пава́жыць, -жу, -жыш, -жыць; -жаны; зак., каго-што.

1. Вызначыць вагу, цяжар каго-, чаго-н.

П. мяхі з жытам.

П. сумку ў руцэ.

2. Узважыць усё, многае або ўсіх, многіх.

П. усю бульбу.

|| звар. пава́жыцца, -жуся, -жышся, -жыцца (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Пава́жыцца ’пасмець, асмеліцца’ (ТСБМ). Запазычанне з польск. poważyć się ’тс’. Гл. таксама адвага, павага.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

взве́ситься пава́жыцца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

све́ситься​II сов., прост. (на весах) зва́жыцца, пава́жыцца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

weigh

[weɪ]

1.

v.t.

1) ва́жыць

to weigh oneself — пава́жыцца

2) (out) адва́жваць

The grocer weighed out five pounds of sugar — Кра́мнік адва́жыў пяць фу́нтаў цу́кру

3) дакла́дна абду́мваць, узва́жваць

to weigh the advantages and disadvantages — узва́жыць вы́гады й нявы́гады

4) ацэ́ньваць

2.

v.i.

1) ва́жыць

She weighed 140 pounds — Яна́ ва́жыла 140 фу́нтаў

2) мець значэ́ньне, вагу́

3) Naut. здыма́цца зь я́кара

•

- weigh down

- weigh on

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)