паважне́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
паважне́ю |
паважне́ем |
| 2-я ас. |
паважне́еш |
паважне́еце |
| 3-я ас. |
паважне́е |
паважне́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
паважне́ў |
паважне́лі |
| ж. |
паважне́ла |
| н. |
паважне́ла |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
паважне́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
паважне́ць I сов., разг. (стать более важным) поважне́ть
паважне́ць II несов., разг. станови́ться бо́лее степе́нным, чи́нным
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
паважне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.
Разм. Стаць, зрабіцца важным, важнейшым. — Чакаў .. [дырэктара] і думаў: «Мабыць, здорава змяніўся чалавек за часы гэткага ўзлёту, пасаліднеў, паважнеў...» Карамазаў. Асіннік узняўся вышэй за дом, а бярозкі паважнелі і стаялі нібы да некага прыслухоўваючыся. Кавалёў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
поважне́ть сов., разг. паважне́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)