пабі́ты
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
пабі́ты |
пабі́тая |
пабі́тае |
пабі́тыя |
| Р. |
пабі́тага |
пабі́тай пабі́тае |
пабі́тага |
пабі́тых |
| Д. |
пабі́таму |
пабі́тай |
пабі́таму |
пабі́тым |
| В. |
пабі́ты (неадуш.) пабі́тага (адуш.) |
пабі́тую |
пабі́тае |
пабі́тыя (неадуш.) пабі́тых (адуш.) |
| Т. |
пабі́тым |
пабі́тай пабі́таю |
пабі́тым |
пабі́тымі |
| М. |
пабі́тым |
пабі́тай |
пабі́тым |
пабі́тых |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
пабі́ты
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
пабі́ты |
пабі́тая |
пабі́тае |
пабі́тыя |
| Р. |
пабі́тага |
пабі́тай пабі́тае |
пабі́тага |
пабі́тых |
| Д. |
пабі́таму |
пабі́тай |
пабі́таму |
пабі́тым |
| В. |
пабі́ты (неадуш.) пабі́тага (адуш.) |
пабі́тую |
пабі́тае |
пабі́тыя (неадуш.) пабі́тых (адуш.) |
| Т. |
пабі́тым |
пабі́тай пабі́таю |
пабі́тым |
пабі́тымі |
| М. |
пабі́тым |
пабі́тай |
пабі́тым |
пабі́тых |
Кароткая форма: пабі́та.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
пабі́ты
1. разби́тый, поби́тый; переби́тый, переколо́ченный;
2. поби́тый, переби́тый;
3. поби́тый, изби́тый, поколо́ченный;
4. поби́тый;
5. разг. исконопа́ченный;
6. поби́тый;
7. карт. уби́тый, покры́тый;
1-7 см. пабі́ць 1-5, 7, 9
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пабі́ты, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад пабіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
исколо́ченный
1. збі́ты, пабі́ты;
2. збі́ты, пабі́ты; см. исколоти́ть.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
во́спа, -ы, ж.
1. Востразаразная вірусная хвароба, якая суправаджаецца гнойным сыпам на скуры і слізістых абалонках.
Прышчэпка воспы.
2. Шрамы і ямкі, якія застаюцца на скуры пасля гэтай хваробы або на месцы яе прышчэплівання (разм.).
Пабіты воспай.
|| прым. во́спавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Тарарэ́йка ’стары, пабіты грузавік’ (Яўс.). Гл. тарарайка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)