пабялі́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
пабялю́ся |
пабе́лімся |
| 2-я ас. |
пабе́лішся |
пабе́ліцеся |
| 3-я ас. |
пабе́ліцца |
пабе́ляцца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
пабялі́ўся |
пабялі́ліся |
| ж. |
пабялі́лася |
| н. |
пабялі́лася |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
пабялі́ся |
пабялі́цеся |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
пабялі́ўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пабялі́цца, ‑бялюся, ‑белішся, ‑беліцца; зак.
1. Пакрыць сабе твар бяліламі.
2. Стаць, зрабіцца белым у выніку спецыяльнай апрацоўкі. Сцены добра пабяліліся. // Пакрыцца чым‑н. белым. Пабяліліся кусты, пабяліліся масты, пабяліліся пянькі, прытупіліся канькі. Шушкевіч. Гімнасцёрка пабеліцца потам салёным, губы высушыць горкая смага... Гаўрусёў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)