пабяле́ць гл. бялець.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пабяле́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пабяле́ю пабяле́ем
2-я ас. пабяле́еш пабяле́еце
3-я ас. пабяле́е пабяле́юць
Прошлы час
м. пабяле́ў пабяле́лі
ж. пабяле́ла
н. пабяле́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час пабяле́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пабяле́ць сов.

1. побеле́ть;

~ле́лі скро́ні — побеле́ли виски́;

2. (стать бледным) побеле́ть, побледне́ть;

твар яго́ рапто́ўна ~ле́ў — лицо́ его́ внеза́пно побеле́ло (побледне́ло)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пабяле́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Стаць, зрабіцца белым, бялейшым. На дварэ быў зазімак. За ноч сцягнула ваду, за рэчкай пабялела трава. Гурскі. На пагорках і паўднёвых схілах пабялела жыта, нахілілася долу важкімі кал[аса]мі. Асіпенка. // Разм. Пасівець. Валасы пабялелі. Скроні пабялелі. // Стаць, зрабіцца бледным; пабляднець. Парабак пабялеў, у яго пацямнела ў ваччу. Чорны. Нібы ўдараны знянацку, Міколка ўздрыгнуў, твар яго пабялеў. Краўчанка. // Пасвятлець. Ноч скончылася. Неба пабялела. Плыў дзень. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пабяле́ць weiß [bleich] wérden; erblássen vi (s) (пабляднець); ergráuen vi (s) (пасівець)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

бяле́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; незак.

1. Станавіцца белым.

Бялеюць скроні.

Б. ад страху.

2. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Віднецца (пра што-н. белае).

У далечыні бялелі будынкі.

|| зак. пабяле́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

збяле́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; зак.

Стаць белым, пабялець.

З. ад злосці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

побледне́ть сов. паблядне́ць, пабяле́ць; збяле́ць;

побледне́ть, как полотно́ збяле́ць (пабяле́ць), як палатно́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

побеле́ть сов. пабяле́ць; (измениться в лице) збяле́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

whiten [ˈwaɪtn] v.

1. бялі́ць, адбе́льваць

2. стаць бе́лым, пабяле́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)