пабяле́лы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пабяле́лы пабяле́лая пабяле́лае пабяле́лыя
Р. пабяле́лага пабяле́лай
пабяле́лае		 пабяле́лага пабяле́лых
Д. пабяле́ламу пабяле́лай пабяле́ламу пабяле́лым
В. пабяле́лы (неадуш.)
пабяле́лага (адуш.)		 пабяле́лую пабяле́лае пабяле́лыя (неадуш.)
пабяле́лых (адуш.)
Т. пабяле́лым пабяле́лай
пабяле́лаю		 пабяле́лым пабяле́лымі
М. пабяле́лым пабяле́лай пабяле́лым пабяле́лых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пабяле́лы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пабяле́лы пабяле́лая пабяле́лае пабяле́лыя
Р. пабяле́лага пабяле́лай
пабяле́лае		 пабяле́лага пабяле́лых
Д. пабяле́ламу пабяле́лай пабяле́ламу пабяле́лым
В. пабяле́лы (неадуш.)
пабяле́лага (адуш.)		 пабяле́лую пабяле́лае пабяле́лыя (неадуш.)
пабяле́лых (адуш.)
Т. пабяле́лым пабяле́лай
пабяле́лаю		 пабяле́лым пабяле́лымі
М. пабяле́лым пабяле́лай пабяле́лым пабяле́лых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пабяле́лы

1. побеле́вший;

2. побеле́вший, побледне́вший;

1, 2 см. пабяле́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пабяле́лы, ‑ая, ‑ае.

Які зрабіўся белым, бялейшым. Грымотная дажджавая хмара паплыла далей, расквечваючы на яркім сонцы свае велічэзных, пабялелыя, нібы памытыя дажджом .. горы. Колас. Пабялелы, устрывожаны твар Анежкі быў загадкавы. Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пабяле́лы ábgeblasst; weiß [bleich, blass] (gewórden)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

побеле́вший пабяле́лы, збяле́лы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

побледне́вший паблядне́лы; збяле́лы, пабяле́лы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ábgeblasst

a паблядне́лы, пабяле́лы; вы́цвілы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пралепята́ць, ‑лепячу, ‑ляпечаш, ‑ляпеча; зак., што і без дап.

Сказаць што‑н. ціха або неразборліва, невыразна. — Д-дзядзька Сцяпан, — заікаючыся, увесь пабялелы, пралепятаў Косцік. Ляўданскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

przybladły

пабляднелы; пабялелы, збялелы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)