пабушава́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пабушу́ю пабушу́ем
2-я ас. пабушу́еш пабушу́еце
3-я ас. пабушу́е пабушу́юць
Прошлы час
м. пабушава́ў пабушава́лі
ж. пабушава́ла
н. пабушава́ла
Загадны лад
2-я ас. пабушу́й пабушу́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час пабушава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пабушава́ць сов., прям., перен. побушева́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пабушава́ць, ‑шую, ‑шуеш, ‑шуе; зак.

Бушаваць некаторы час. Бура пабушавала і сціхла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

побушева́ть сов. пабушава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

набушава́цца, ‑шуюся, ‑шуешся, ‑шуецца; зак.

Разм. Уволю, многа пабушаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)