пабуйне́ць гл. буйнець.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пабуйне́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. пабуйне́е пабуйне́юць
Прошлы час
м. пабуйне́ў пабуйне́лі
ж. пабуйне́ла
н. пабуйне́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час пабуйне́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пабуйне́ць сов. стать бо́лее кру́пным, покрупне́ть, укрупни́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пабуйне́ць, ‑ее; зак.

Стаць, зрабіцца больш буйным. Дождж пабуйнеў, і Косця з задавальненнем падстаўляў пад яго то грудзі, то спіну. Курто.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

буйне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; незак. (разм.).

Станавіцца буйны́м (у 1—3 і 6 знач.), буйнейшым.

|| зак. пабуйне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е.

Арэхі пабуйнелі.

Дождж пабуйнеў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

покрупне́ть сов., разг. пабуйне́ць; пабо́льшаць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пабуйне́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. пабуйнець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)