пабо́ры, -аў, адз. пабо́р, -у, м.

1. Празмерныя, непасільныя падаткі ці зборы.

2. перан. Неафіцыйныя зборы сродкаў на што-н. (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пабо́ры (ед. пабо́р м.) побо́ры

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пабо́ры, ‑аў; адз. пабор, ‑у, м.

Празмерныя, непасільныя падаткі. Мы слухалі доўга Суровыя былі Пра голад, бяспраўе, Галечу, паборы... Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пабо́ры мн. разм. Ábgaben pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пабо́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пабо́р пабо́ры
Р. пабо́ру пабо́раў
Д. пабо́ру пабо́рам
В. пабо́р пабо́ры
Т. пабо́рам пабо́рамі
М. пабо́ры пабо́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

побо́ры мн. пабо́ры, -раў, ед. пабо́р, -ру м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кантрыбу́цыя, ‑і, ж.

Грашовая сума, якая паводле мірнага дагавору выплачваецца дзяржаве-пераможцы пераможанай дзяржавай. Мір без анексій і кантрыбуцый. // Грашовыя або натуральныя паборы, якія збіраюцца чужаземным войскам з насельніцтва захопленай ім тэрыторыі.

[Лац. contributio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пада́так, ‑тку, м.

1. Абавязковы збор з прадпрыемстваў і насельніцтва, які вызначаецца дзяржавай. Падаходны падатак. □ Зняў сельсавет незаконны падатак на ўдаву, хворую жанчыну. Васілевіч.

2. Тое, што і паборы.

•••

Ускосныя падаткі — падаткі, якія ўключаюцца ў прадажную цану тавару; акцыз.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кантрыбу́цыя

(лац. contributio)

1) грашовая сума, якая спаганяецца дзяржавай-пераможцай з пераможанай дзяржавы;

2) грашовыя або натуральныя паборы, якія збіраюцца чужаземным войскам з насельніцтва захопленай ім тэрыторыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ДАНІ́НА,

старажытная форма падатку. Першапачаткова натуральныя ці грашовыя паборы, што спаганяліся пераможцамі з заваяваных плямён ці дзяржаў. На Русі вядома з 9 ст., у 11—16 ст. дзярж. падатак і феад. рэнта. У 13—15 ст. Д. ясак збіралася з рус. княстваў на карысць Залатой Арды. На Беларусі да канца 15 ст. Д. — асн. форма рэнты. Збіралася натуральнай прадукцыяй (мёд, воск, футра, пазней с.-г. прадукцыя), якая часткова спалучалася з адработачнай і грашовай формамі рэнты.

т. 6, с. 41

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)