Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пабле́кнуць,
гл. паблякнуць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пабля́кнуцьіпабле́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.
1. Страціць яркія фарбы, выцвісці, паліняць. Фарбы пабляклі. Партрэты пабляклі. □ Пакуль [хлопчык] ляжаў у бальніцы, загар на твары завяў.. Нават вяснушкі на шылаватым носе паблеклі.Беразняк.
2. Памеркнуць, пабляднець. Драбнелі і прападалі зоры, пабляк.. месяц: неба ўвачавідкі налівалася далёкім сонечным святлом.Вышынскі.Летняя сінь неба крыху паблекла.Асіпенка.
3. Звяць, страціць свежасць (пра расліны). Першыя замаразкі прыхапілі пад акном вяргіні: яны пабляклі, пачарнелі.Кірэйчык.Усё навокал неяк паблякла, толькі на газонах ярка цвілі астры.Асіпенка.//перан. Страціць прыгажосць, свежасць, бляск. Твар пабляк. Вочы пабляклі. □ Некалі прыгожая, Крывіцкая зараз паблякла.Гурскі.
4.перан. Страціць сваю сілу, выразнасць, яскравасць. Слава паблякла. Уражанні пабляклі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
color
1.
n.
1) ко́лер -у m., адце́ньне n.
2) афарбо́ўка, масьць f. (пра жывёліну)
3) фа́рба f.; фарбава́льнік -а m. (для ткані́ны)
4) ко́лер тва́ру (румя́нец, бле́днасьць)
to lose color — паблядне́ць, пабле́кнуць, зьбяле́ць
5) ко́лер ску́ры
6) каляры́т -у m., жы́васьць f.
2.
v.
1) фарбава́ць, малява́ць
2) Figur. прадстаўля́ць у фальшы́вым сьвятле́, перакру́чваць; афарбо́ўваць (-ца)
•
- change color
- colors
- give color to
- lend color to
- show one’s colors
- the colors
- with flying colors
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)