пабе́л

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. пабе́л
Р. пабе́лу
Д. пабе́лу
В. пабе́л
Т. пабе́лам
М. пабе́ле

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пабе́л, -лу м., в разн. знач. побе́лка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пабе́л, ‑у, м.

Тое, што і пабелка. Не надта гожа выглядалі Крывыя сцены пад павел, І петрушоўцы жартавалі, На вапну гледзячы, на мел. І тут жа сказ адкроіў мудры На гэты конт Лямех Аўген: «Прыстаў пабел да гнілых сцен, Як да старой бабулі пудра». Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пабе́л ’белая паліва ўнутры чыгунка’ (КЭС, лаг.). Аддзеяслоўнае ўтварэнне ад пабяліць < бялі́ць. У семантычных адносінах параўн. укр. побі́лка ’паліва з белай гліны на фаянсавым посудзе’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пабе́ла

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пабе́ла пабе́лы
Р. пабе́лы пабе́л
Д. пабе́ле пабе́лам
В. пабе́лу пабе́лы
Т. пабе́лай
пабе́лаю		 пабе́ламі
М. пабе́ле пабе́лах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

побе́лка ж. пабе́лка, -кі ж., пабе́л, -лу м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

pobielanie

н.

1. пабелка, пабел;

2. луджэнне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

whitewash​1 [ˈwaɪtwɒʃ] n.

1. бялі́лы

2. пабе́лка, пабе́л

3. спро́ба абялі́ць, схава́ць недахо́пы;

The report was simply a whitewash. Даклад быў проста хлуснёй.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

pobiała

ж.

1. пабелка; пабел;

2. цынкавыя бялілы;

3. палуда

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)