пабе́глы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
пабе́глы |
пабе́глая |
пабе́глае |
пабе́глыя |
| Р. |
пабе́глага |
пабе́глай
пабе́глае |
пабе́глага |
пабе́глых |
| Д. |
пабе́гламу |
пабе́глай |
пабе́гламу |
пабе́глым |
| В. |
пабе́глы (неадуш.)
пабе́глага (адуш.) |
пабе́глую |
пабе́глае |
пабе́глыя (неадуш.)
пабе́глых (адуш.) |
| Т. |
пабе́глым |
пабе́глай
пабе́глаю |
пабе́глым |
пабе́глымі |
| М. |
пабе́глым |
пабе́глай |
пабе́глым |
пабе́глых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пабе́глы хим., тех. побежа́лый
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пабе́глы, ‑ая, ‑ае.
Спец. У выразе: пабеглы колер — колер паверхні металаў, мінералаў, пакрытай тонкім слоем вокіслаў, які мяняецца ў залежнасці ад тэмпературы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
побежа́лый пабе́глы;
побежа́лые цвета́ пабе́глыя ко́леры.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)