пааку́чваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.

1. Акучыць усё, многае.

П. бульбу.

2. і без дап. Акучваць некаторы час.

П. да паўдня.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пааку́чваць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пааку́чваю пааку́чваем
2-я ас. пааку́чваеш пааку́чваеце
3-я ас. пааку́чвае пааку́чваюць
Прошлы час
м. пааку́чваў пааку́чвалі
ж. пааку́чвала
н. пааку́чвала
Загадны лад
2-я ас. пааку́чвай пааку́чвайце
Дзеепрыслоўе
прош. час пааку́чваўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пааку́чваць сов.

1. (о многом) оку́чить;

2. (нек-рое время) пооку́чивать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пааку́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Акучыць усё, многае. Паакучваць бульбу.

2. і без дап. Акучваць некаторы час. Паакучваць да паўдня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)