паадлу́чваць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
паадлу́чваю |
паадлу́чваем |
| 2-я ас. |
паадлу́чваеш |
паадлу́чваеце |
| 3-я ас. |
паадлу́чвае |
паадлу́чваюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
паадлу́чваў |
паадлу́чвалі |
| ж. |
паадлу́чвала |
| н. |
паадлу́чвала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
паадлу́чвай |
паадлу́чвайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
паадлу́чваўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
паадлу́чваць сов., см. паадлуча́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
паадлу́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.
Разм. Адлучыць усіх, многіх. Паадлучваць кароў ад статка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
отлучи́ть сов. адлучы́ць, мног. паадлу́чваць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
отъедини́ть сов. аддзялі́ць, мног. пааддзяля́ць, пааддзе́льваць, адлучы́ць, мног. паадлу́чваць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)