Verbum

анлайнавы слоўнік

паадкіда́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паадкіда́ць сов.

1. (о многих, о многом) отбро́сить, отки́нуть; отшвырну́ть;

2. (о многом) отки́нуть, запроки́нуть;

3. (о многом) убра́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паадкіда́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. Адкінуць, адкідаць адно за другім усё, многае або ўсіх, многіх. Паадкідаць каменне з дарогі.

2. перан. Разм. Вярнуцца зноў да ўсіх, многіх (пра хваробу). Паадкідала хвароба і тых, хто ішоў на папраўку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паадкіда́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны і паадкі́дваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак.

1. каго-што. Адкінуць адно за адным усё, многае або ўсіх, многіх.

П. каменне з дарогі.

2. што. Адкінуць назад (пра галовы).

П. галовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паадкі́дваць сов., см. паадкіда́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паадкі́дваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Тое, што і паадкідаць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наадкіда́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Адкінуць нейкую колькасць чаго‑н. Наадкідаць камення. Паадкідаць снегу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

откида́ть сов. адкі́даць, мног. паадкіда́ць, паадкі́дваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

отброса́ть сов., разг. адкі́даць, мног. паадкіда́ць, паадкі́дваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

отки́нуть сов., прям., перен. адкі́нуць, мног. паадкіда́ць, паадкі́дваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)