паадбіва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

Адбіць усё, многае або ў многіх месцах.

П. абшыўку.

П. далоні, працуючы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паадбіва́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. паадбіва́ю паадбіва́ем
2-я ас. паадбіва́еш паадбіва́еце
3-я ас. паадбіва́е паадбіва́юць
Прошлы час
м. паадбіва́ў паадбіва́лі
ж. паадбіва́ла
н. паадбіва́ла
Загадны лад
2-я ас. паадбіва́й паадбіва́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час паадбіва́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паадбіва́ць сов.

1. (о многом — ударом отделить, отколоть) отби́ть;

2. (о многих, о многом — встречным ударом) отби́ть, отрази́ть;

3. (о многих — защищаясь, вынудить к отступлению) отби́ть, отрази́ть;

4. (о многих, о многом — отнять с боем) отби́ть;

5. (о многом — ударяя, оторвать приколоченное) отби́ть, отколоти́ть;

6. (о многом — повредить) отби́ть;

7. (о многом — нанести черту натянутой верёвкой, смазанной мелом или углём) отби́ть;

8. (о многом — оставить след) отпеча́тать;

9. (о многом — выделить путём обмера) отби́ть;

10. (о многом — отделить перегородкой) отгороди́ть;

11. (о многих) отби́ть;

п. пакупніко́ў — отби́ть покупа́телей;

12. (о многом) поби́ть;

град ~ва́ў жы́та — град поби́л рожь;

13. (о многом — поставить клеймо) заклейми́ть;

14. (о многом — желание, охоту) отби́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паадбіва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Адбіць усё, многае; адбіць у многіх месцах. Паадбіваць абшыўку. Паадбіваць пальцы малатком. □ — Відаць, узялі сваё [хлопцы] у скоках, абцасы паадбівалі. Б. Стральцоў. [Максіма] так катавалі ў дэфензіве, што, пэўна, усе вантробы паадбівалі. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

поотбива́ть сов., разг. паадбіва́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абдзяўбці́, -дзяўбу́, -дзяўбе́ш, -дзяўбе́; -дзяўбём, -дзеўбяце́, -дзяўбу́ць; -дзяўбі́; абдзяўба́ны; зак., што.

1. Падзяўбаць, абкляваць, зрабіць паверхню няроўнай.

Куры абдзяўблі агуркі.

2. Паадбіваць што-н., дзеўбучы (разм.).

А. лёд.

|| незак. абдзёўбваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абдзяўбці́, ‑дзяўбу, ‑дзяўбеш, ‑дзяўбе; ‑дзяўбём, ‑дзеўбяце; зак., што.

Абкляваць; клюючы, зрабіць паверхню няроўнай. Шпакі абдзяўблі яблык. // Разм. Паадбіваць што‑н. ад чаго‑н. Абдзяўбці лёд у калодзежы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

отколоти́ть сов., разг.

1. (отбить) адбі́ць, мног. паадбіва́ць;

2. (избить) набі́ць, адлупцава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паадбіва́ны

1. отби́тый;

2. отби́тый, отражённый;

3. отби́тый, отражённый;

4. отби́тый;

5. отби́тый, отколо́ченный;

6. отби́тый;

7. отби́тый;

8. отпеча́танный;

9. отби́тый;

10. отгоро́женный;

11. отби́тый;

12. поби́тый;

13. заклеймённый;

1-13 см. паадбіва́ць 1-13

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

отби́ть сов.

1. в разн. знач. адбі́ць, мног. паадбіва́ць;

отби́ть но́сик у ча́йника адбі́ць но́сік у ча́йніку;

отби́ть мяч руко́й адбі́ць мяч руко́й;

отби́ть го́род адбі́ць го́рад;

отби́ть за́пах адбі́ць пах;

отби́ть такт руко́й адбі́ць такт руко́й;

2. (выпрямить ударами) адкляпа́ць;

отби́ть ко́су́ адкляпа́ць касу́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)