охракъ

Том: 23, старонка: 342.

img/23/23-342_1730_Охракъ.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

Ахра́к ’сліна, макрота (пры кашлі)’ (КЭС, лаг., Шат.), рус. охрак, ст.-слав. охракъ. Ад хракаць ’харкаць, выплёўваць’, параўн. хракі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)