оста́нки
1. аста́нкі, -каў ед. нет; парэ́шткі, -каў разг., ед. нет
2. (остатки) рэ́шткі, -каў ед. нет.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
аста́нкі ед. нет оста́нки, прах м.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прах (род. пра́ху) м. прах, оста́нки ед. нет;
◊ пайсці́ ~хам — пойти́ пра́хом;
у пух і п. — в пух и прах
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Аста́нкі ’прах’ (БРС), ’памінкі па нябожчыку’ (Бяльк.). Рус., укр. останки ’прах’, ст.-слав. останъкъ ’астатак’, балг., макед. останка (звычайна ў множным ліку) ’астатак; прах’; серб.-харв. о̀станак, славен. ostânek ’астатак’, ст.-рус. останъкъ ’астатак, спадчына’. Геаграфія і семантыка сведчаць пра магчымасць пашырэння пад стараславянскім уплывам (КЭСРЯ, 315); менш верагодна паралельнае паўднёва-ўсходнеславянскае ўтварэнне. Утворана ад дзеепрыметніка *останъ (КЭСРЯ), які да остати (гл. астацца). Адсюль жа і астанне ’астатак’ (Яруш.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
прах м.
1. (пыль) уст. пыл, род. пы́лу м., мн. нет;
2. перен. (о недолговечном) ма́рнасць, -ці ж.;
3. (останки) прах, род. пра́ху м., мн. нет, аста́нкі, -каў ед. нет;
◊
пойти́ пра́хом пайсці́ пра́хам;
прах его́ возьми́ бран. лі́ха яго́ бяры́;
в пух и прах у пух і прах, ушчэ́нт, датла́.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)