оса́да абло́га, -гі ж., аса́да, -ды ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
осада
Том: 22, старонка: 326.
Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)
аса́да I ж. наса́дка;
а. сяке́ры — наса́дка топора́
аса́да II ж., воен. оса́да;
а. го́рада — оса́да го́рода
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Аса́да 1 ’рама, аснова акна, воза, сельскагаспадарчых прылад; драўляная частка сякеры’, ’паліца каля акна’, матэрыял для рам’ (Янк. II). Укр. осада ’ложа ў ружжа’, ’аснова воза’, ’частка (аснова) млына’. Аддзеяслоўны назоўнік ад слова асадзіць ’змясціць нешта на месца’ (параўн. рус. у Даля асаживать токарные колодочки ’стаўляць іх у калодкі, ручкі’).
Аса́да 2 ’аблога’, стар. ’сядзіба, пасяленне, умацаванае месца’ (Нас., Гарб.), дыял. насаджэнні вакол сядзібы, саду’ (Янк. II). Рус. осада (ваен.), укр. асада ’сядзіба’, ст.-рус. осада ’аблога; абарона ўмацаванага месца, пасяленне’. Польск. osada ’пасяленне, сядзіба, асада, калонія, група людзей’, чэш. osada ’пасяленне, калонія, група людзей’, славац. osada ’пасяленне, калонія’, в.-луж. wosada ’абшчына, калонія’. Паўночнаславянскае бязафікснае ўтварэнне ад дзеяслова асаджвацца ’сяліцца’, адкуль развіццё іншых значэнняў, у тым ліку ваеннага.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
абло́га ж.
1. воен. оса́да, обложе́ние ср.;
2. с.-х. обло́г м., обло́га, за́лежь, перело́г м.;
3. охот. окла́д м.;
а. мядзве́дзя — окла́д медве́дя;
◊ у ста́не ~гі — на оса́дном положе́нии
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)