омана
Том: 22, старонка: 199.
Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)
Ама́на ’падман, прываба’ (Нас.), аманіць падменіць’ (Нас.), ст.-бел. омана (1608) (Нас. гіст.). Гл. мана, маніць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
