Оль Г. 12/596

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Тыў Оль 5/293

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Кемаль-оль-Мольк 5/145

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

О́ля

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. О́ля О́лі
Р. О́лі О́ль
Д. О́лі О́лям
В. О́лю О́ль
Т. О́ляй
О́ляю		 О́лямі
М. О́лі О́лях

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дыо́л [ад

ды- + (алкаг)оль]

тое, што і гліколь.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

этыленгліко́ль

[ад этылен + гр. glykys = салодкі + (алкаг)оль]

арганічнае злучэнне, найпрасцейшы двухатамны спірт, выкарыстоўваецца пры вырабе сінтэтычных смол, штучнага валакна і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

эстрадыёл

[ад эструс + гр. dia = праз + (алкаг)оль]

асноўны жаночы палавы гармон пазваночных жывёл і чалавека з групы эстрагенаў, які выпрацоўваецца ў яечніках, плацэнце, семенніках; выклікае развіццё другасных жаночых палавых прымет.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)